การไม่จดจำที่เป็นพร
หลายครั้งเวลาที่เราตั้งใจจะเดินไปอีกห้องเพื่อทำอะไรสักอย่าง แต่พอมาถึงเรากลับลืมว่าจะมาทำอะไร เกเบรียล แรดแวนสกี้ ซึ่งเป็นนักวิจัยเสนอคำอธิบายปรากฏการณ์นี้ว่า ประตูทำหน้าที่เป็น “ขอบเขตของสถานการณ์” เธอทำการทดลองที่แตกต่างกัน 3 แบบ แบบสรุปเป็นทฤษฏีว่า เมื่อเราเห็นประตู สมองจะส่งสัญญาณว่าให้นำข้อมูลที่สมองจดจำไว้เก็บไปเสีย
หลายครั้งเรารู้สึกหงุดหงิด เมื่อต้องพยายามคิดให้ออกว่าเรามาห้องนี้เพื่อทำอะไร แต่การหลงลืมก็อาจเป็นพระพรคือ เมื่อเราปิดประตูห้องนอนในตอนกลางคืน และเตรียมตัวนอนหลับ เป็นพระพรที่จะได้ลืมความกังวลของวันนั้น
เมื่อเราคิดถึงความจริงที่ว่า พระเยซูตรัสว่าพระองค์เป็น “ประตู” คอกแกะ (ยน 13: 7,9) มุมมองใหม่ต่อคำอุปมานี้ เมื่อแกะเข้าคอก มันได้เข้าสู่ที่ปลอดภัยที่จะปกป้องมันจากขโมยและผู้ล่า สำหรับผู้เชื่อ พระผู้เลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ทรงเป็นประตูระหว่างเรากับศัตรูของเรา
เมื่อเราเข้าสู่คอกแกะ เราสามารถ “ลืม” อันตรายและการคุกคามทั้งสิ้น เราสามารถมีความสุขที่พระองค์ทรงอภัย และไม่จดจำความบาปของเรา และได้พักอยู่ภายใต้การปกป้องคุ้มครองของผู้เลี้ยงที่ดีและยิ่งใหญ่
ขอบพระคุณพระบิดาสำหรับสันติสุขในจิตใจ ที่มาจากการได้รู้ว่าพระองค์ทรงเฝ้าดูเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิตเรา
ขอทรงช่วยให้เราพักพิงอย่างมั่นคง ในการปกป้องของพระองค์
