ยอมรับ…ปล่อยวาง

ยอมรับ...ปล่อยวาง

การยอมรับ ไม่ใช่การยอมจำนน หรือยกเลิก แต่มอบถวายความหวัง ความเศร้า ความกังวลทั้งหมดไว้กับพระเจ้า วางใจในพระองค์ ความรักของพระองค์จะปกป้องเรา ในทุกขณะของชีวิต
ท่าทีของการยอมรับ คือคำภาวนาที่หนักแน่น หันชีวิตของเราไปยังพระเจ้า ในทุกจังหวะของการเต้นของหัวใจ
เลิกมีชีวิตในอดีตที่ผ่านไป แล้วและพรุ่งนี้ยังมาไม่ถึง ชีวิตคือสถานที่นี้ ณ เวลานี้ และลมหายใจในตอนนี้
การยอมรับ คือแหล่งกำเนิดแท้ของความสงบ เราสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ในความปวดร้าว และผลกระทบอื่นๆ
เมื่อปัญหาเกิดขึ้นแล้ว เราอาจจะแก้ไข หรือทำอะไรไม่ได้ในวันนี้ จงยอมรับเถิด
เมื่อเราทำดีที่สุดเท่าที่ทำได้แล้ว จงปล่อยวางส่วนที่เหลือไว้ให้กับพระองค์
ยอมรับตนเอง พระผู้ทรงสร้างเราขึ้นมานั้น แค่คิดเกี่ยวกับเรา พระองค์ก็ทรงมีความยินดีแล้ว
ในวันนี้ จงชื่นชมทุกสิ่งที่เราเป็น ทุกสิ่งที่เรากำลังเป็น และทุกสิ่งที่เราจะเป็นเถิด
ยอมรับความเป็นมนุษย์ปุถุชน คนเราผิดพลาดกันได้
ยอมรับสิ่งเหนือธรรมชาติ พระเจ้าผู้ประทับอยู่ในตัวเรา จะเพิ่มพลังให้เราขึ้นใหม่
อย่าสนใจการตำหนิที่ไม่ยุติธรรม คนอื่นทำร้ายเราได้ก็ต่อเมื่อ เราเองยอมให้เขาทำ
อย่าพยายามทำให้ทุกคนพอใจ ความรักเริ่มจากในบ้านก่อน
อย่าเอาความตั้งใจดีของเราไปบังคับผู้ใด เราจะช่วยใครไม่ได้ เว้นเสียแต่ว่าเขายอมให้เราช่วย
ตั้งเข็มทิศแห่งจิตวิญญาณของเรา ในทิศแห่งการให้อภัย ซึ่งจะช่วยเราให้พบทางออกจากความขมขื่น
อย่าดูหมิ่นสิ่งใดที่เป็นตัวเรา สิ่งที่เรามองดูว่าเป็นขยะ อาจผันแปรเป็นปุ๋ยให้แก่ชีวิตใหม่ของเราได้
วางใจในอนาคต นึกถึงวันเวลาที่เราเห็นสิ่งดีที่มาจากความทุกข์ ชีวิตกำเนิดขึ้นจากความตาย
เมื่อความมืดรุมล้อมเรา และความหวังทั้งหมดพังทลาย จงวางใจในพระเจ้า พระองค์จะทรงจุดความสว่างในดวงจิตของเรา
การยอมรับความทุกข์ จะทำให้ดวงใจของเรา ขยายกว้างออกสู่ความรัก และความยินดีที่ยิ่งใหญ่กว่า
ความพอใจไม่ได้หมายความว่า เราได้ทำทุกสิ่งที่เราต้องการ แต่ให้ยินดีกับทุกสิ่งที่เรามี
ถ้าเรารู้สึกสับสน จงพักผ่อน แยกตัวเราออกมาจากโลกอันอึกกระทึก และสยบความกังวลทั้งหลายในความเงียบ เราจะได้ยินเสียงกระซิบขององค์พระผู้เป็นนิรันดร์
ผ่อนคลายและหายใจ… หายใจเอาความรักเข้าไป และหายใจเอาความกลัวออกมา
ขอบพระคุณสำหรับทุกสิ่ง ดวงใจที่รู้คุณจะได้รับผล เป็นการยอมรับ